zapakowaliśmy się do samochodu i pojechaliśmy. i tym razem zostaliśmy zaskoczeni! kiedy wysiedliśmy pod przepięknym pałacem śmiłowice zaparło nam wszystkim dech. to naprawdę niesamowicie piękne miejsce! nie wiedzieliśmy dalej, co nas czeka. niektórzy z nas twierdzili, że będzie to może jakieś spotkanie businessowe, inni zastanawiali się, czy będziemy może pomagali przy weselu. odrzuciliśmy jednak tą myśl, ponieważ stwierdziliśmy, że na to ostatnie jest zdecydowanie za mało czasu! 🙂musicie sobie wyobrazić, jak ogromne było nasze zdziwienie, kiedy jurorzy powiedzieli nam, że będziemy przygotowywać wesele dla 120 osób!!!  mnie osobiście pomysł się bardzo spodobał, ponieważ uwielbiam śluby i wesela (wiem, jestem niepoprawną romantyczką!!!), ale zdawałam sobie również sprawę, że spada na nas niesamowita odpowiedzialność. to najważniejszy dzień w życiu dwojga ludzi, przecież nie możemy im go popsuć!!!

michał, jako zwycięzca ostatniej konkurencji mógł dobrać drużynę. wybrał miłosza i mnie. z jednej strony byłam smutna, że nie zostałam z agą i kinią (babki górą!), ale z drugiej strony cieszyło mnie to, że michał we mnie wierzy i docenia moje zdolności kulinarne.

to jednak nie był koniec niespodzianek. przedstawiono nam dwa różne menu, które zostały ustalone przez państwa młodych. nie były to łatwe dania, tym bardziej, że nie dano nam do nich żadnych bliższych wskazówek. wybraliśmy więc menu, którego byliśmy bardziej pewni. pani magda gessler stwierdziła, że trudniejsze. no trudno. namyślać też się za długo nie mogliśmy, czas leciał, młodzi byli chyba już w drodze do kościoła, a nikt z naszej trójki nie miał w głowie przepisu na ciasto czekoladowe i nikt z nas nie wiedział, jak wyglądają francuskie kluseczki!!! tak więc dokonaliśmy wyboru i mieliśmy do zrobienia fileta z sandacza w śmietanowym sosie z malinowym coulis, jelenia w sosie własnym z pieczonymi ziołowymi ziemniakami i burakami, a na deser tartę z polskim jabłkiem na kruchym cieście (podkreślam to, ponieważ wczoraj, oglądając program dowiedziałam się, że podobno miała to być tarte tatin. nie miała być 🙂

no i się zaczęło. powiem wam, to było KONGO. na przygotowanie menu mieliśmy 3,5 godziny!!! gości było razem 120, każda drużyna miała przygotować dania dla 60… nawet nie jesteście sobie w stanie wyobrazić, co to znaczy gotować w obcej kuchni dla takiej ilości gości!!!

zadania zostały podzielone. ja miałam zająć się sosami, miłosz rybą i mięsem, a michał deserem. wstawiłam wywary na sosy, a ponieważ potrzebowały trochę czasu, żeby się ugotować, zapytałam się chłopaków, co mam robić. chodziło oczywiście o pomoc dla nich, a nie o pytanie, co mam robić (tak to może niestety być interpretowane, hahahaaa…). wyjaśniliśmy to sobie (oczywiście – jak to w kuchni bywa – nie przebierając w słowach i nie tracąc czasu na kurtuazję, hahahahahahaaa….) i zajęłam się dodatkami, tzn. ziemniakami i burakami. po tym, jak pokazano nam, w jakich maleńkich foremkach ma być robiona tarta zasugerowałam, aby ubić do niej śmietanę i zrobić karmel, bo zdawałam sobie sprawę, że inaczej nie będziemy mieli najmniejszych szans przy deserze kingi! robiła mianowicie czekoladowe fondanty i wiedziałam, że kto jak kto, ale kinga  zrobi je na pewno wyśmienite! 🙂

praca szła nam dobrze, jurorzy (głównie michel i ania) wpadali do kuchni i czasami dawali instrukcje, co pomogło wszystkim poprowadzić pracę na odpowiednie tory. w pewnym momencie michel jednak  stwierdził, że nie dajemy sobie rady i muszą nam pomóc. z dumą stwierdzam, że pomagali głównie niebieskim, co z jednej strony cieszyło (było świadectwem, że dajemy sobie rade!), ale z drugiej napawało strachem (skoro oni pracuja w piątke, a my we trójke, to wiadomo, że przegramy!!!!).

zaczęło się serwowanie, szło sprawnie i szybko. w momencie, gdy poproszono dodatkowe dania z jelenia (!!!!) dla orkiestry, mieliśmy ogromną nadzieję, że przynajmniej danie główne jest lepsze, niż od niebieskich.

kiedy wydaliśmy ostatni talerz, odetchnęliśmy wszyscy z ulgą. to była naprawdę cholernie ciężka konkurencja. do tego jeszcze na dworze było ok. 30°C, a w kuchni spokojnie 50°C!!! wszyscy marzyliśmy tylko o wodzie. zarówno tej do picia, jak i tej z prysznica, hahahaha…..

musieliśmy jednak odczekać werdyktu. nie wyobrażacie sobie, jak szczęśliwi byliśmy, że nasza drużyna wygrała!! muszę się jeszcze pochwalić, że zarówno jury, jak i goście weselni byli zachwyceni moimi wszystkimi sosami!!! trochę mi przykro, że nie zostało to pokazane w programie, ale może nie było na to czasu.  🙁

byliśmy tak wykończeni, że nikt nie wyobrażał sobie brania udziału w następnej konkurencji… niestety, wymogi konkursu wszyscy znamy i wiemy, czym to się kończy. nasza trójka dziękowała bogu, że tym razem możemy stać bezpiecznie na balkonie…

kinga, janek i agnieszka zmagali się z ekskluzywnymi afrodyzjakami. każdy robił, co w jego mocy, żeby zachwycić jurorów.  ostrygi janka jednak były najmniej zachwycające 🙁

janek musiał odejść. znowu byliśmy wszyscy niesamowicie smutni. janek jest naprawdę niesamowitym człowiekiem. ma duszę artysty i tak też gotuje! z fantazją i rozmachem. wiem, że gotowanie to jego pasja i miłość i on nigdy jej nie zdradzi…

na pocieszenie powiedziano nam, że półfinał odbędzie się w …..HISZPANII!!!!! i znowu niesamowita niespodzianka i znowu zatkało nas wszystkich doszczętnie, hahahahahaaa….

zdradzę wam tylko: tego odcinka nie możecie przegapić! co za piękny kraj, jakie cudowne miasto!!!

zdjęcia, które nie mają mojego © pochodzą z oficjalnej strony programu MasterChef http://masterchef.tvn.pl/zdjecia/ i wykonał je fot. TVN/Bartosz Siedlik